Toen gedecentraliseerde autonome organisaties (DAO’s) een paar jaar geleden voor het eerst opkwamen, hadden velen het over een paradigmaverschuiving in organisatie. DAO’s fungeren als internetnative entiteiten en worden volledig opgericht en uitgevoerd op open-source softwareprotocollen die draaien op publieke blockchains zoals Ethereum.
Via deze transparante systemen stellen DAO’s gecoördineerde groepen in staat om zichzelf te besturen met een minimum aan toezicht. Leden stellen collectief beslissingen voor, stemmen erover en voeren veranderingen door via gecodeerde regelsets zonder traditionele hiërarchie. Een levende belichaming van de algemene blockchain stelregel “code is wet ” – met al zijn beperkingen.
DAO’s bevinden zich nog steeds in een juridisch grijs gebied
Hoewel DAO’s nog steeds een opkomend concept zijn, betekenen ze volgens hun voorstanders een grote verschuiving in de manier waarop organisaties kunnen worden gestructureerd en werken. Voorstanders beweren dat hun gedecentraliseerde aard DAO’s veerkrachtiger, rechtvaardiger en efficiënter maakt.
SponsoredCritici wijzen echter op risico’s met betrekking tot de veiligheid van slimme contracten, verantwoordingsplicht en juridische onzekerheid.
Angie Malltezi, CSO van Web3 startup Shipyard Software, is echter van mening dat een van de grootste obstakels de regelgeving is. Op dit moment draaien de meeste regelgevingskwesties waar DAO’s mee te maken hebben om het bepalen van hun wettelijke status en verantwoordelijkheden binnen verschillende jurisdicties, vertelde Malltezi aan BeInCrypto.
Simpel gezegd weten we nog steeds niet helemaal zeker wat ze zijn.
“DAO’s stellen ons voor uitdagingen als het gaat om het identificeren van de locatie en bedoelingen van de uitgevende groep, maar ook om het begrijpen hoe de DAO opereert en zich gedraagt,” zei Malltezi.
“Het gebrek aan een gecentraliseerde autoriteit en het wereldwijde karakter van DAO’s maken het moeilijk om duidelijke juridische grenzen vast te stellen en de aansprakelijkheid te bepalen wanneer er problemen ontstaan. De intentie achter het creëren van een DAO en het daadwerkelijke gebruik ervan zijn belangrijke factoren die regelgevende instanties in overweging nemen bij het beoordelen van de juridische implicaties.”
In het geval van de Verenigde Staten kan een DAO mogelijk worden behandeld als een vennootschap onder firma, legt Malltezi uit. Een juridische constructie die specifieke juridische verantwoordelijkheden met zich meebrengt, zoals fiduciaire plicht en zorgplicht.
“De complexiteit van deze overwegingen wordt onderstreept door het feit dat DAO’s onderworpen kunnen zijn aan verschillende juridische interpretaties en verwachtingen in verschillende landen en staten. Het is echter belangrijk om op te merken dat het juridische landschap rondom DAO’s nog steeds in ontwikkeling is en dat specifieke zaken en gerechtelijke uitspraken vorm zullen geven aan toekomstige interpretaties en vertakkingen.”
“Het houden van IP-rechten binnen de DAO is in lijn met het kernprincipe van decentralisatie, door ervoor te zorgen dat de controle en beslissingsbevoegdheid over het IP wordt verdeeld onder de leden en niet expliciet wordt gecontroleerd door een gecentraliseerde entiteit.”
“Het streven naar decentralisatie, en daarmee de eis dat je de inbreng van gebruikers nodig hebt om activiteiten met toegevoegde waarde te bepalen, kan projecten heel snel geschikt maken voor de productmarkt. Veel sneller dan wanneer je een gecentraliseerde entiteit zou zijn waarvan de enige interactie met een gebruiker zou bestaan uit ad hoc gebruikersonderzoeken en enquêtes.”
“Bij het ontwerpen en beheren van een DAO is het belangrijk om gevoelig te zijn voor deze principes en te overwegen om stemprocessen en voorstellen te ontwerpen die de tijd van kiezers niet verspillen of hen vragen om te stemmen over zaken waarbij er geen directe of duidelijke manier voor hen is om betrokken te raken,” vervolgt Malltezi.
