TradFi: het tokenisatie-evenwicht

Het sirenenzang van getokeniseerde Real-World Assets (RWA) is de dominante melodie geworden in het financiële landschap. Het staat voor de ultieme fusie van Wall Street’s kapitaal en Silicon Valley’s cryptografische innovatie, met de belofte om biljoenen dollars aan wereldwijd kapitaal vrij te maken, 24/7 handel mogelijk te maken en de ouderwetse vertragingen in afwikkelingen die traditionele financiën (TradFi) teisteren, uit te bannen.

RWA-tokenisatie is niet alleen een technologische upgrade; het is de blauwdruk voor een programmeerbare economie. Toch, ondanks dit enorme potentieel en de agressieve toetreding van financiële giganten, blijft de beweging vastzitten in de geavanceerde maar beperkte proof-of-concept (PoC)-fase.

Dit essay stelt dat de bottleneck niet fundamenteel regulatoir is, hoewel naleving cruciaal blijft, maar architectonisch. De botsing tussen TradFi’s legacy-systemen, gebouwd voor vertraagde reconciliatie en gecentraliseerd toezicht, en de blockchain-ethos van real-time, deterministische code-uitvoering, vormt een formidabele hindernis.

Om succesvol over dit Tokenisatie Koord te balanceren, moet de industrie een diepe kloof in operationele filosofie overbruggen.

Om de complexiteit van deze overgang te ontleden, putten we uit de expertise van industrie-leiders: Arthur Firstov, CBO van Mercuryo; Federico Variola, CEO van Phemex; Vivien Lin, CPO & Hoofd van BingX Labs; Lucien Bourdon, Bitcoin-analist bij Trezor; Bernie Blume, oprichter en CEO van Xandeum Labs; Patrick Murphy, Managing Director VK & EU van Eightcap; en Vugar, Chief Operations Officer (COO) van Bitget.

Hun gezamenlijke inzichten tonen dat het opschalen van tokenisatie niets minder dan een complete structurele herontwerp vereist van hoe financiële instellingen risico, opslag en naleving beheren.

Regulatoire en architectonische uitdagingen bij tokenisatie

De eerste uitdaging die moet worden aangepakt, is het wijdverspreide geloof dat regulatoire onzekerheid de belangrijkste tegenstander van tokenisatie is. Terwijl duidelijke wettelijke kaders, zoals de EU’s MiCA-regulering of Duitsland’s eWpG, essentieel zijn voor institutionele geruststelling, ligt de echte belemmering diep in de operationele kern van financiën.

Patrick Murphy van Eightcap verduidelijkt de huidige reguleringsaanpak en benadrukt aanpassing boven radicale herschrijving:

“Getokeniseerde real-world assets, of het nu vastgoed, obligaties of andere financiële instrumenten zijn, vertegenwoordigen een bestaande evolutie in kapitaalmarkten, maar ze bestaan niet in een regulatoir vacuüm. Wat er gebeurt, is dat KYC/AML-kaders nu worden aangepast (in plaats van herschreven) om rekening te houden met deze nieuwe vorm van eigendom.”

Murphy voegt toe dat vanuit een regulatoir perspectief getokeniseerde assets meestal als effecten worden behandeld als ze een claim op onderliggende financiële waarde vertegenwoordigen.

“Wat dit betekent, is dat uitgevende instellingen en platforms moeten voldoen aan bestaande effectenreguleringen, inclusief investeerders openbaarmakingsverplichtingen en handelsregels, zelfs wanneer het asset op een blockchain bestaat.”

Murphy bevestigt dat KYC/AML-verplichtingen zeker worden uitgebreid naar digitale assets:

“Investeerders in getokeniseerde assets zullen nog steeds correct moeten worden geverifieerd en transacties zullen nog steeds moeten worden gecontroleerd op verdachte activiteiten, net als in traditionele financiële markten. Ik zie dat veel platforms nu geautomatiseerde identiteitsverificatietools en blockchain-analysetools integreren om ervoor te zorgen dat aan deze standaarden wordt voldaan zonder afbreuk te doen aan de effectiviteit die tokenisatie biedt.”

Arthur Firstov van Mercuryo omschrijft het probleem als een kwestie van conflicterend systeemontwerp. Hij merkt de hoge zichtbaarheid op van de huidige pilots, zoals BlackRock’s getokeniseerde geldmarktfonds of Robinhood’s experimenten met getokeniseerde aandelen, en erkent deze als belangrijke mijlpalen. Echter, hij categoriseert ze als zelfvoorzienende ecosystemen met minimale real-world interoperabiliteit.

“Op dit moment leeft tokenisatie vooral in de proof-of-concept fase,” stelt Firstov.

“Dit zijn belangrijke mijlpalen, maar ze zijn nog steeds zelfvoorzienende ecosystemen met beperkte interoperabiliteit. De uitvoering en nalevingsrails blijven off-chain—wat betekent dat afwikkeling, opslag en handhaving van beleid nog steeds afhankelijk zijn van traditionele infrastructuur. Je kunt een asset in een token verpakken, maar als de controlelogica off-chain draait, heb je het niet opgelost voor snelheid, automatisering of composability.”

Het operationele model van TradFi is fundamenteel onverenigbaar met de onmiddellijke aard van de blockchain. Traditionele systemen zijn afhankelijk van batchverwerking, handmatige goedkeuringen en reconciliatie aan het eind van de dag om transacties te bevestigen. Blockchain daarentegen vereist programmeerbare, real-time logica.

Tokenisatie alleen moderniseert de operationele rails niet—programmeerbare opslag en geautomatiseerde naleving zijn wat TradFi daadwerkelijk dichter bij het deterministische uitvoeringsmodel van de blockchain brengt.

“Totdat instellingen programmeerbare opslag- en geautomatiseerde nalevingskaders aannemen, zal tokenisatie een proefproject blijven in plaats van een levende, composable markt,” betoogt Firstov. “Het is niet de regulering die het vertraagt—het is de architectuur.”

Deze complexiteit wordt verder onderstreept door de noodzaak van robuuste en betrouwbare toegangspunten voor institutioneel kapitaal. Vugar van Bitget benadrukt dat voor TradFi om miljarden te verplaatsen, de infrastructuur onbetwistbaar veilig en operationeel betrouwbaar moet zijn vanaf de allereerste stap.

Vugar (Bitget) voegt toe:

“Om tokenisatie op te schalen naar de markt van meerdere biljoenen dollars die het belooft te zijn, heb je meer nodig dan alleen een tokenstandaard. Je hebt veilige, beproefde on/off ramps en toegangspunten van institutionele kwaliteit nodig. TradFi heeft absolute zekerheid nodig dat hun eerste blootstelling aan de chain—de eerste opslag, de eerste afwikkeling—volledig kogelvrij is en dat toezichthouders een duidelijke, compliant pad zien dat in de kernarchitectuur is ingebouwd.”

Deze architectonische noodzaak leidt tot een filosofische impasse, met name voor Bitcoin-maximalisten en decentralisatie-voorstanders. Lucien Bourdon van Trezor verwoordt deze scepsis, en stelt vragen bij de fundamentele waardepropositie van getokeniseerde RWA. Als de juridische titel en de backing van de asset gecentraliseerd blijven, beveiligd door papieren contracten en rechtssystemen, niet cryptografische consensus, verbetert blockchaintechnologie dan echt de decentralisatie?

“Ik ben sceptisch over de RWA-narrative,” erkent Bourdon.

“Traditionele platforms kunnen hun systemen moderniseren om 24/7 handel aan te bieden zonder blockchaintechnologie. Dit zijn nog steeds papieren assets ondersteund door gecentraliseerde juridische kaders, en het tokeniseren ervan verandert dat niet fundamenteel. Wanneer je gecentraliseerde assets verhandelt op gecentraliseerde platforms, blijft het vertrouwensmodel gecentraliseerd, ongeacht de onderliggende technologie.”

Om zijn belofte waar te maken, moet tokenisatie aantoonbaar een probleem oplossen dat eenvoudige infrastructuurupgrades niet kunnen. Het moet programmeerbaarheid en composability bieden, het vermogen voor verschillende financiële applicaties om naadloos te communiceren met en voort te bouwen op de getokeniseerde asset, iets waar gecentraliseerde databases inherent moeite mee hebben.

Toekomstvisie en de weg naar implementatie

De technische uitdagingen bij het integreren van enorme, complexe institutionele structuren met blockchain zijn subtieler dan alleen maar dataoverdracht. De kernmoeilijkheid, zoals geïdentificeerd door Arthur Firstov, is de overgang van data on-chain naar actiegerichte financiën on-chain.

Hij illustreert dit met het voorbeeld van data orakels, waarbij opvalt dat hoogwaardige, geverifieerde Amerikaanse overheidseconomische data (BBP, PCE) nu direct naar de blockchain kunnen worden gepubliceerd via diensten zoals Chainlink. Dit is een monumentale prestatie in oracle betrouwbaarheid. Echter, Firstov legt uit waarom dit weinig verandert voor een gereguleerde entiteit:

“De grootste wrijving gaat niet over het plaatsen van data op de blockchain—het gaat erom die data operationeel te maken binnen gereguleerde systemen. … Vanuit een institutioneel perspectief verandert dat op zichzelf heel weinig als custody, toestemmingen en risicosystemen er niet programmatisch mee kunnen communiceren.”

Om te schalen, moeten alle tegenpartijen in een getokeniseerde transactie, van de bewaarder tot de afwikkelingslaag, hun mechanismen voor het omgaan met cryptografische sleutels, beleidsafdwinging en KYC-gebeurtenissen upgraden.

Projecten zoals Citi’s Regulated Liability Network (RLN) en JPMorgan’s Onyx tonen aan dat getokeniseerde afwikkeling mogelijk is, maar schaling ervan vereist dat elke deelnemer deterministische en samenstelbare systemen heeft.

Het gebrek aan samenstelbaarheid is de centrale frustratie voor het crypto-native publiek. De data zijn er, maar de mogelijkheid om actie te ondernemen ontbreekt.

“Je kunt een smart contract hebben dat ‘real-time’ BBP leest, maar je kunt niet een gereguleerd fonds automatisch zijn portfolio laten herbalanceren op basis daarvan,” merkt Firstov op.

“Dat is de kloof tussen datafeeds en actiegerichte financiën—en het is waarom de onboarding van TradFi nog steeds voelt als het samenvoegen van twee aparte besturingssystemen.”

Vivien Lin van BingX Labs versterkt dit idee van systemische incompatibiliteit en benadrukt dat de overgang een enorme herstructurering van operationele normen vereist:

“Het grootste frictiepunt is dat het onboarden van TradFi naar blockchain geen eenvoudige plug-and-play is, maar iedereen dwingt om elke laag van het proces te heroverwegen, van regelgeving tot infrastructuur.”

“Deze systemen zijn niet gebouwd met blockchain in gedachten, dus alles van compliance workflows tot data-afhandeling moet worden hergeconfigureerd.”

Verder strekt de technologische wrijving zich ook uit naar menselijk kapitaal. Lin wijst op de steile leercurve die vereist is voor institutioneel personeel: “Het begrijpen van wallets, bewaarmechanismen en gedecentraliseerde protocollen vereist nog steeds een basiskennis van crypto.”

De overgang is dus niet slechts een technische migratie, maar een culturele en educatieve verschuiving weg van decennia aan gevestigde handmatige procedures.

Tokenisatie van historische illiquide activa

De tokenisatie van historisch illiquide activa, zoals private credit, bedrijfsleningen of gestructureerd onroerend goed, vertegenwoordigt de meest agressieve zet voor RWA.

Patrick Murphy benadrukt de onderscheidende impact van tokenisatie op zowel institutionele als retail investeerders:

“Voor institutionele investeerders introduceert tokenisatie veel meer liquiditeit en verhandelbaarheid, waardoor institutionele investeerders hun blootstelling dynamischer kunnen beheren. Met andere woorden, ze kunnen posities veel efficiënter aangaan en verlaten, fractioneel eigendom van hun getokeniseerde activa monitoren en hun bezittingen diversifiëren over kleinere, verschillende activa, waardoor de algehele concentratierisico wordt verminderd.

“Dat gezegd hebbende, introduceren getokeniseerde structuren nieuwe operationele en technologische risico’s, inclusief bewaringskwesties en een enorme afhankelijkheid van de governance van het platform.”

“Voor retail investeerders opent tokenisatie de toegang tot activaklassen die voorheen buiten bereik waren vanwege hoge investeringsvereisten. Fractioneel eigendom verlaagt de toegangsdrempels, waardoor deelname aan onroerend goed of zelfs infrastructuurprojecten met veel lagere kapitaalvereisten mogelijk wordt. Dit stelt retailinvesteerders onvermijdelijk bloot aan risico’s zoals illiquiditeit in secundaire markten en regelgevingsonzekerheid.”

Echter, zoals Vivien Lin waarschuwt, is deze transformatie niet zonder zijn eigen reeks gevaren, voornamelijk voortkomend uit de introductie van private activa in een volatiele, snelle omgeving:

“Een enorm risico van tokenisatie is dat we activa die historisch privé en illiquide waren, in een nieuwe omgeving introduceren waar hun gedrag onder verschillende marktomstandigheden nog grotendeels ongetest is,” waarschuwt ze. “We weten nog niet volledig hoe deze activa zullen reageren wanneer ze worden blootgesteld aan 24/7 handel, directe liquiditeit en wereldwijde deelname.”

Het risico wordt vergroot door de pure complexiteit van de onderliggende documenten. Om een on-chain private lening met RWA te waarborgen, is veel meer nodig dan alleen een token-ID; er is bewijs van kredietwaardigheid, wettelijke titels, arbeidsverleden en adresbewijs nodig.

Bernie Blume van Xandeum Labs behandelt deze kritische infrastructurele kloof:

“Tokenisatie van private krediet of andere illiquide activa is moeilijk on-chain te krijgen zonder meer on-chain opslag. Voor on-chain leningen om te worden gewaarborgd met real-world assets, zullen on-chain opslagvereisten (het vasthouden van kredietrapporten, titels, arbeidsverleden, adresbewijs, enz.) enorm toenemen. Xandeum heeft zich ingezet om in die behoefte te voorzien.”

Dit benadrukt de delicate balans: de beloningen van tokenisatie (liquiditeit en toegankelijkheid) kunnen niet worden gerealiseerd zonder het complexe probleem van veilige, conforme en grootschalige on-chain dataverwerking en dataprivacy op te lossen, die nodig zijn om de waarde van het asset te ondersteunen.

Toenemende trend van private, toegestane blockchains

De meest bepalende trend in de huidige institutionele verkenning is de proliferatie van private, toegestane blockchains (zoals die gebruikt door Onyx en GS DAP). Deze gesloten netwerken stellen financiële bedrijven in staat om te experimenteren met smart contracts en getokeniseerde afwikkeling terwijl ze volledige controle over deelnemers behouden en voldoen aan de regelgeving.

De consensus is dat deze private chains functioneren als noodzakelijke regulatoire zandbakken, die een gecontroleerde omgeving bieden om operationeel vertrouwen op te bouwen. Arthur Firstov ziet ze als een cruciale tussenstap.

“Het is zowel een brug als een filter. Private, toegestane chains… dienen als regulatoire zandbakken,” bevestigt hij.

“Ze laten grote instellingen programmatische afwikkeling testen zonder volledige blootstelling aan het open internet. Op korte termijn zijn ze essentieel—je hebt die gecontroleerde omgevingen nodig om operationeel vertrouwen en compliance-tools op te bouwen.”

Vivien Lin is het hiermee eens en ziet ze duidelijk als een tussenstap:

“Ik zie private, toestemming-gegeven chains meer als een tussenstap dan een bedreiging. Ze bieden traditionele financiële instellingen een gecontroleerde omgeving om te experimenteren met blockchaintechnologie, terwijl ze de naleving en toezicht behouden waaraan ze gewend zijn. Het is een manier om te testen hoe tokenisatie en smart contracts kunnen werken binnen bestaande regelgevende kaders voordat ze naar meer open systemen gaan.”

De langere-termijn bedreiging is echter de creatie van geïsoleerde liquiditeitssilo’s, wat de essentie van open finance tegenwerkt. De wereldwijde liquiditeit en netwerkeffecten bevinden zich op publieke chains zoals Ethereum.

“Private chains zijn veilige ommuurde tuinen; publieke infrastructuur is de wereldmarkt,” waarschuwt Firstov. Hij vervolgt:

“Maar op de lange termijn zijn het de liquiditeit, transparantie en composability van publieke blockchains zoals Ethereum of Layer 2’s zoals Arbitrum en Base die tokenisatie echte utility geven.”

De langere-termijn bedreiging is echter de creatie van geïsoleerde liquiditeitssilo’s, wat de essentie van open finance tegenwerkt. De wereldwijde liquiditeit en netwerkeffecten bevinden zich op publieke chains zoals Ethereum. Vugar van Bitget benadrukt dat isolatie het doel van tokenisatie volledig verslaat.

Vugar (Bitget) waarschuwt:

“De ultieme waarde van tokenisatie is universele toegankelijkheid en diepe liquiditeit, die beide netwerk effecten zijn van publieke chains. Als elke grote bank zijn eigen silo bouwt, gaat het hele punt van RWA tokenisatie — een unieke, wereldwijde, 24/7 markt creëren — verloren. Toestemming-gegeven chains zijn een noodzakelijke start, maar ze moeten uiteindelijk dienen als conforme toegangspoorten naar publieke netwerken, niet als permanente barricades ertegen. We hebben bruggen nodig, geen muren, om echte liquiditeit te bundelen.”

Deze ideologische spanning wordt uitgesproken door Federico Variola van Phemex, die de verantwoordelijkheid benadrukt om de gedecentraliseerde kern van de industrie te beschermen.

“Als industrie moeten we een bewuste inspanning leveren om de bouwers te belonen die dit ecosysteem van de grond af hebben opgebouwd,” betoogt Variola. “Hoewel TradFi hybriden aantrekkelijke financiële kansen kunnen bieden, moeten we ons bewust blijven van het risico dat zulke verschuivingen de ethos die crypto uniek maakt, kunnen verdunnen.”

De echte test van het private chain model zal interoperabiliteit zijn. Als ze geïsoleerd blijven, automatiseren ze slechts een oud, gesegmenteerd systeem. Als ze bruggen bouwen naar publieke infrastructuur, worden ze de essentiële toegangspoort voor institutioneel kapitaal om de wereldmarkt binnen te treden.

De winnende architectuur: het tijdperk van programmeerbare financiën

De succesvolle reis over het tokenisatiekoord vereist een architectuur die in staat is om de strenge governance eisen van TradFi te verenigen met de radicale programmeerbaarheid van DeFi. De consensus vormt zich rond een model dat de regels van de asset als code behandelt, niet alleen de asset zelf.

Arthur Firstov schetst de belangrijkste kenmerken van deze “winnende architectuur”:

“De winnende architectuur zal TradFi-kwaliteit governance combineren met DeFi-kwaliteit programmeerbaarheid. Dat betekent self-custodial smart accounts met beleidslagen, automatische afwikkeling en samengestelde naleving.”

Dit houdt in dat technologieën zoals Account Abstraction (smart contract-wallets) met beleidskaders worden geïntegreerd, zodat instellingen complexe KYC/AML-regels en handelsbeperkingen direct binnen de code van de token en het account zelf kunnen afdwingen.

We zijn al getuige van de basisinspanningen: SWIFT’s interoperabiliteitspilots met behulp van Chainlink om traditionele bankberichten veilig te verbinden met publieke blockchains, en de experimenten bij BNY Mellon om zowel on-chain als off-chain assets te beheren met behulp van een enkel, verenigd beleidskader. Deze initiatieven zijn gericht op het programmatic maken van risico, rapportage en uitvoering, waardoor handmatige tussenkomst en onzekerheid aan het einde van de dag worden geëlimineerd.

“Zodra risico, rapportage en uitvoering programmeerbaar in plaats van handmatig worden, wordt tokenisatie infrastructuur, geen experiment,” concludeert Firstov. “De toekomst is niet alleen getokeniseerde assets — het is programmeerbare finance die in realtime opereert.”

Uiteindelijk draait de koorddans om vertrouwen. TradFi moet vertrouwen krijgen in de veiligheid en nalevingsregels van gedecentraliseerde code, terwijl de crypto-community vertrouwen moet hebben dat de instroom van institutioneel kapitaal niet zal leiden tot de volledige centralisatie van deze nieuwe laag financiële infrastructuur.

Het winnende model zal dat zijn wat wrijving minimaliseert, liquiditeit maximaliseert en de veiligheid en composability waarborgt die alleen deterministische, programmeerbare finance kan bieden. Het tijdperk van tokenisatie gaat niet alleen over het plaatsen van assets op een blockchain; het gaat over het bouwen van de toekomstige financiële machine vanaf de basis.